Bierzmowanie to sakrament wprowadzający w dojrzałość w wierze, przejawiającej się w duchu wiary, aktywnym uczestnictwie w życiu religijnym, odpowiedzialności za wspólnotę Kościoła oraz dojrzałej modlitwie.

1. Zaświadczenia potrzebne do przyjęcia sakramentu bierzmowania:

• Deklaracja kandydata/rodziców (dwustronna kartka, otrzymana przy zgłaszaniu się)
• Akt chrztu (w przypadku, gdy chrzest był udzielony w innej parafii)
• Zgoda proboszcza miejsca (w przypadku, gdy mieszka się na terenie innej parafii)
• Zaświadczenie świadka bierzmowania (z parafii na terenie, której mieszka)

2. Warunki udzielenia sakramentu bierzmowania:

• Odpowiednia motywacja
• Świadomość znaczenia sakramentu bierzmowania
• Dostarczenie potrzebnych zaświadczeń/dokumentów
• Znajomość podstawowych prawd wiary i swojego patrona
• Zaliczenie scrutinium/egzaminu z katechizmu i znajomości swojego patrona

3. Podstawowe wiadomości, które będą przekazywane podczas przygotowania do bierzmowania:

I. Wiara

Wiara jest otwarciem się i przyjęciem Boga, który przychodzi na modlitwie, w Kościele, w sakramentach, w drugim człowieku i w słowie Bożym. „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, ale spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie”. Wiara jest relacją z Bogiem, który kocha i pragnie z nami rozmawiać.

II. Pismo Święte

Pismo Święte to księgi święte spisane pod natchnieniem Ducha Świętego, zawierające prawdy objawione przez Boga. W skład Kanonu wchodzą: Stary Testament (46 ksiąg) i Nowy Testament (27 ksiąg). „Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” (św. Hieronim) – rzeczywiście wiara zależy od tego, czy słuchamy słowa Bożego: „Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś co się słyszy jest słowo Chrystusa” (Rz  10,17). Biblię należy czytać z szacunkiem i miłością jako słowo Boga skierowane osobiście do każdego z nas. Nasze powinności wobec Pisma Świętego to: słuchanie, czytanie, studiowanie, uczenie się na pamięć oraz posłuszeństwo.

III. Modlitwa

1. Modlitwa to osobiste wzniesienie serca, myśli i duszy do Boga, w której możemy się z Nim spotkać i doświadczyć Jego miłości.

2. Można modlić się:

• Stojąc – wyrażając szacunek i czujność
• Klęcząc – wyrażając skruchę i zależność od Boga
• Siedząc – wyrażając skupienie na Bogu oraz prośbę
• Pochylając się i kładąc się na ziemi – wyrażając pokutę i adorację

3. Formy modlitwy:

• Uwielbienie to forma modlitwy, w której oddajemy Bogu chwałę nie za to, co czyni, ale za to kim i jaki jest.
• Dziękczynienie to forma modlitwy, w której dziękujemy za wszelkie dary od Boga, wiedząc, że wszystko jest łaską
• Prośba to forma modlitwy w której błagamy Boga o różne potrzeby doczesne i wieczne dla siebie i innych
• Przebłaganie to forma modlitwy, w której przepraszamy Boga za nasze grzechy.

4. Mała szkoła modlitwy:

1. Podejmij decyzję – konkretnie i zdecydowanie podejmij postanowienie dotyczące modlitwy (kiedy, gdzie, jak)
2. Bądź wierny w rzeczach małych – zacznij od tzw. minimum i bądź wierny
3. Przeznacz szczególny czas na modlitwę i nie spiesz się – wybierz stałą porę (pomocne przyzwyczajenia); niech to będzie czas, w którym nie musisz się spieszyć (wczesny poranek albo wieczór); niech to będzie czas wartościowy (nie ochłapy)
4. Przygotuj sobie odpowiednie miejsce – miejsce, w którym się wyciszysz i pomoże w modlitwie
5. Zaplanuj, jak ma wyglądać twoja modlitwa – nadaj swojej modlitwie porządek (rytuał)
6. Módl się cały – módl się myślami, uczuciami, ciałem, rozproszeniami
7. Módl się na różne sposoby – odkrywaj i ćwicz różnorodne sposoby modlitwy
8. Wykorzystuj okazje – w każdej chwili i odpowiednio do sytuacji
9. Pozwól Bogu dojść do głosu – słuchaj, co ma ci do powiedzenia, nie przegadaj Go i otwórz Pismo Święte
10. Módl się z Kościołem na ziemi i w niebie – módl się z rodziną, przyjaciółmi, we wspólnocie, a także ze świętymi.

IV. Sakramenty

1. Sakramenty są widzialnymi znakami niewidzialnej łaski Bożej, znakami Jego obecności i miłości. Bóg niejako staje się widzialny w swoich sakramentach.

2. Wszystkie sakramenty zostały ustanowione przez Chrystusa i dlatego są skuteczne, bo są dokonywane przez Niego. Składają się z widzialnej materii (np. woda, chleb i wino), słowa (np. słowa konsekracji) i niewidzialnej łaski.

3. Podział sakramentów:

a) sakramenty wtajemniczenia (wprowadzają w wiarę):

• Chrzest (brama sakramentów, wiąże z Chrystusem i Kościołem, daje nowe życie i oczyszcza z grzechu pierworodnego)
• Eucharystia (jednoczy nas z Chrystusem)
• Bierzmowanie (obdarza nas darami Ducha Świętego)

b) sakramenty uzdrowienia:

• Pokuta i Pojednanie (obdarza nas Bożym przebaczeniem i jedna nas z Bogiem)
• Namaszczenie chorych (leczy, umacnia i pociesza)

c) sakramenty służące komunii (wspólnocie):

• Kapłaństwo (udziela łaski powołanym do bycia reprezentantami Chrystusa na ziemi)
• Małżeństwo (uświęca małżonków w ich wzajemnym oddaniu się sobie, przez co sami stają się znakiem Bożej miłości)

V. Miłość braterska

1. „Wszystko, co uczyniliście jednemu, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40)

2. „Albowiem On, Syn Boży, przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem”. Bóg naprawdę w rzeczywisty sposób jest obecny w drugim człowieku. Można odkryć tę Jego obecność w sobie samym dzięki modlitwie i odczuciom duchowym. Zwyczajnym sposobem działania Boga jest przychodzenie przez drugiego człowieka.

3. „Wyobraźnia miłosierdzia” jest zadaniem wynikającym z faktu, iż wszyscy jesteśmy za siebie nawzajem odpowiedzialni. Pozwala ona zobaczyć w człowieku potrzebującym cierpiącego Jezusa, w który szczególny sposób jednoczy się z ubogim, chorym i cierpiącym.

4. Miłosierdzie realizuje się przez uczynki, słowo i modlitwę. Uczynki miłosierdzia:

Co do ciała:                                                                           Co do duszy:

1. Głodnych nakarmić                                                    1. Grzeszących upominać
2. Spragnionych napoić                                                 2. Nieumiejętnych pouczać
3. Nagich przyodziać                                                    3. Wątpiącym dobrze radzić
4. Podróżnych w dom przyjąć                                        4. Strapionych pocieszać
5. Więźniów pocieszać                                                  5. Krzywdy cierpliwie znosić
6. Chorych nawiedzać                                                   6. Urazy chętnie darować
7. Umarłych pogrzebać                                                 7. Modlić się za żywych i umarłych

VI. Konieczność pracy nad sobą

1. Bóg nieustannie kształtuje nasze serca i prowadzi nas do pełnej i prawdziwej dojrzałości, wolności i świętości. Ten, kto nie pracuje nad sobą ryzykuje nie tylko pogrążeniem się w niewolę grzechu i nieuporządkowanych przywiązań, ale również tym, że nawet będąc dorosłym człowiekiem on i jego bliscy będą cierpieć z powodu jego niedojrzałości.

2. Aby pracować nad sobą trzeba stosować w swoim życiu konkretne wskazania:

• Bądź cierpliwy i nie poddawaj się
• Gdy upadniesz: powstań, wyciągnij dobre wnioski i ucz się nie błędach
• Miej świadomość, skąd biorą się twoje nawyki
• Unikaj okazji do grzechu
• Korzystaj ze spowiedzi oraz pomocy ludzi doświadczonych
• Nie czekaj, tylko od razu działaj
• Korzystaj ze wskazówek słowa Bożego, mądrych książek
• Sakramenty i modlitwa!
• Uwierz, że twoje starania mają sens
• Dbaj o siebie, o swoje zdrowie
• Gdy trzeba, bądź asertywny
• Staraj się pokonywać wadę po wadzie – nie wszystko od razu
• Dobre postanowienia

VII. Chrzest

Chrzest to sakrament jednoczący nas z Chrystusem, gładzi grzechy (w tym grzech pierworodny), przywraca nam godność dziecka Bożego i włącza nas do wspólnoty Kościoła. Jest pierwszym sakramentem i bramą do pozostałych sakramentów. Udziela się go poprzez trzykrotne polanie głowy wodą i wypowiedzenie słów: „ Januszu/Grażyno, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.

Sakrament pojednania

Sam Jezus ustanowił sakrament pojednania, kiedy ukazał się apostołom w dniu Zmartwychwstania i polecił im: „Przyjmijcie Ducha Świętego. Tym, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; którym zatrzymacie, są zatrzymane. Tylko Bóg może przebaczyć nam grzechy, które są dobrowolnym i świadomym odejściem od Boga. Konsekwencje grzechu to: śmierć, zerwanie przyjaźni z Bogiem, zerwanie więzi z Kościołem, osłabienie moralne, potępienie. Dzielimy je na śmiertelne i lekkie. Jednak Bóg w swoim miłosierdziu wychodzi ku człowiekowi, aby go podnieść. Dzieje się to w sakramencie pokuty – to właśnie tam Jezus przebacza nam grzechy, jedna z Kościołem, daje pokój, radość i przywraca utraconą godność. Warunkami dobrej i ważnej spowiedzi są:

• Rachunek sumienia – to modlitwa, w której stajemy przed Bogiem w prawdzie, by podziękować Mu za otrzymane dobro oraz przeprosić za popełnione zło. Powinien być gruntowny i szczery. Trzeba też dbać o swoje sumienie, gdyż może być szerokie lub wąskie.
• Żal za grzechy – to ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości. Może mieć w sobie coś z emocji (ból, smutek), ale przede wszystkim jest aktem religijnym, aktem woli: jest aktywnie przyjmowaną postawą, a nie bierną reakcją, odczuciem. Są dwa rodzaje: doskonały – kiedy motywacją żalu jest miłość do Boga, którego naszymi grzechami Go obraziliśmy; mniej doskonały – kiedy motywacją jest lęk przed karą za grzechy. Żal ten jest wystarczający do odpuszczenia grzechów w sakramencie pokuty.
• Mocne postanowienie poprawy – to akt wiary, że współpracując z Bożą łaską będziemy wytrwale walczyć i zrobimy wszystko, co w naszej mocy, aby nie popełnić żadnego grzechu, zwłaszcza ciężkiego. Powinno być:

– konkretne – koncentrujące się na jednym wybranym grzechu

– realne            – czyli możliwe do zrealizowania

– pokorne – ze świadomością, że bez Boga nie zwyciężymy

• Szczera spowiedź – to wyznanie spowiednikowi, reprezentującego Jezusa i Kościół, wszystkich grzechów – zwłaszcza śmiertelnych – z podaniem ich liczby, rodzaju i ważnych okoliczności. Cechy spowiedzi: klarowna (przejrzysta), konkretna, krótka, kompletna (pełna).

• Zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu – zakłada przyjęcie i wypełnienie pokuty nadanej przez spowiednika; to konieczna część sakramentu pokuty, którego celem jest wynagrodzenie Bogu, okazanie Mu swojej miłości oraz oczyszczenie i uleczenie ran zadanych przez grzech sobie i swoim bliskim.

VIII. Eucharystia

1. Eucharystia (będąca Dziękczynieniem, Ucztą, Ofiarą i Komunią) jest sakramentem, w którym Jezus daje nam samego siebie. Pod postacią chleba i wina Jezus jest realnie i prawdziwie obecny. Chrystus ustanowił Eucharystię podczas Ostatniej Wieczerzy sprawowanej z uczniami w przeddzień śmierci na krzyżu.

2. Jezus jest obecny na Mszy św. w zgromadzeniu liturgicznym, słowie Bożym, osobie kapłana oraz w chlebie i winie.

3. Msza święta składa się z:

• Obrzędów wstępnych (wejście, pozdrowienie ołtarza, znak krzyża, pozdrowienie początkowe, akt pokutny,  Chwała na wysokości Bogu, kolekta)
• Liturgii słowa (czytanie ze Starego i Nowego Testamentu, psalm i alleluja, Ewangelia, homilia, wyznanie wiary, modlitwa powszechna
• Liturgii eucharystycznej (przygotowanie darów i modlitwa nad darami, prefacja, Święty, Święty, Święty, Modlitwa Eucharystyczna (PRZEISTOCZENIE))
• Obrzędów Komunii świętej (modlitwa Pańska, znak pokoju, Komunia święta, modlitwa po Komunii)
• Obrzędów zakończenia (błogosławieństwo końcowe, rozesłanie wiernych i wyjście)

4. Eucharystia jednoczy nas z Bogiem i Kościołem, daje nam życie wieczne, chroni przed grzechem i uzdalnia do życia według Ewangelii.

5. Chrześcijanin uczestniczy we Mszy św. w każdą niedzielę i święta nakazane, ponieważ jest to Dzień Pański, dzień zmartwychwstania Jezusa. Kto świadomie i dobrowolnie zaniedbuje świętowanie niedzieli znieważa samego Boga, przekracza bezpośrednio 3. przykazanie Boże i popełnia grzech śmiertelny.

IX. Zagrożenia duchowe

1. Głównym sprawcą zła jest zły duch – byt duchowy, obdarzony rozumem, stworzony przez Boga jako dobry, który odrzucił Boży plan raz na zawsze. Może wpływać na ludzi poprzez kuszenie, zwodzenie, kłamanie, dręczenie, zniewalanie. Symbole i imiona: szatan (gr. przeciwnik, nieprzyjaciel), diabeł (gr. oskarżyciel), Lucyfer (gr. „niosący światło”), ojciec kłamstwa, kusiciel, zabójca, wąż, smok.

2. Zły duch nieustannie atakuje człowieka. Człowiek jednak jest bezpieczny gdy się modli, żyje w stanie łaski uświęcającej, korzysta z sakramentów, czyta słowo Boże, jest czujny i przeciwstawia się podstępom złego ducha.

3. Papierosy i narkotyki to używki, których używanie godzi w V przykazanie. Picie alkoholu powinno być zawsze z umiarem, w zależności od wieku, stanu zdrowia i innych okoliczności. Praktykowanie magii, wróżbiarstwa, wywoływanie duchów, korzystanie z religii wschodu czy sekt jest bardzo niebezpieczne, gdyż praktyki są sprzeczne z wiarą w jednego Boga i są formą bałwochwalstwa.

4. Jezus przyszedł, aby pokonać diabła i dać człowiekowi wolność. Bóg daje siłę, aby przeciwstawić się diabłu i jego kuszeniu oraz wyzwolić się z różnych zniewoleń.

X. Kościół

1. Kościół to coś więcej niż tylko instytucja. Jest to wspólnota ludzi ochrzczonych i wierzących w Chrystusa. Założycielem Ludu Bożego jest Bóg, który pragnie nas zbawić nie pojedynczo, ale we wspólnocie. Zasadą życia Kościoła i gwarancją jego trwałości jest obecność Ducha Świętego, który podtrzymuje lud Boży w jedności i uświęca jego członków.

2. Zadaniem Kościoła jest być Matką wychowującą swoje dzieci, aby osiągnęły świętość i chrześcijańską dojrzałość. Kościół jest znakiem i narzędziem zjednoczenia z Bogiem oraz jedności wszystkich ludzi.

3. Najgłębszym obrazem Kościoła jest Ciało Chrystusa, którego jesteśmy członkami. Każdy w tym Ciele ma swoje miejsce, powołanie, niezastąpione zadanie – każdy jest potrzebny. Dlatego każdy może powiedzieć, że jest Kościołem i jest za ten Kościół odpowiedzialny.

4. Kościół jest:

• jeden – gdyż jest jeden Bóg, jedna wiara, jeden chrzest
• święty – gdyż mieszka w nim święty Duch
• powszechny – gdyż jest otwarty dla każdego człowieka
• apostolski – gdyż jest zbudowany na fundamencie wiary apostołów oraz jest wezwany do apostolstwa

XI. Bóg jest miłością

Bóg stworzył człowieka „z nadmiaru” swojej miłości, aby nas uczynić uczestnikami swojego szczęśliwego życia. Jesteśmy na ziemi, aby poznać i pokochać Boga, który jest Miłością. Każdy człowiek pragnie takiej miłości bezwarunkowej, nieskończonej, bezinteresownej, odwiecznej i wiecznej, sprawiedliwej i miłosiernej, wiernej, cierpliwej i wyrozumiałej – którą może dać Bóg.

Człowiek jest grzesznikiem

1. Grzechem jest słowo, czyn lub zamiar, którym człowiek świadomie i dobrowolnie występuje przeciwko prawdziwemu porządkowi rzeczy, jakie przewidziała Boża miłość.

2. „Zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 6,23)

3. Człowiek uzyskuje przebaczenie grzechów, gdy się nawróci, a kapłan w imię Boże wypowie

nad nim formułę rozgrzeszenia.

Jezus jest Panem

1. Bóg, aby nas wybawić od śmierci, podarował nam w swoim Synu „lekarstwo dające nieśmiertelność” – Bóg poszedł na śmierć zamiast nas, choć na to nie zasłużyliśmy. Bóg – umierając na krzyżu, w najbardziej haniebny sposób – wszedł w najpotworniejszą otchłań ludzkiej męki.

2. Jezus zmartwychwstał – dowodem na to są relacje wielu świadków, którzy z Nim się spotkali. Jezus żyje, pokonując śmierć, szatana i grzech.

3. Wiara jest odpowiedzią człowieka Bogu, który chce nas zbawić; jest uznaniem, że Jezus jest jedynym Panem i Zbawicielem. Bez Niego nic uczynić nie możemy. Wiara zaczyna się od spotkania Chrystusa.

4. Wiara wzrasta, gdy wyrzekamy się grzechu i zła, słuchamy słowa Bożego, przyjmujemy sakramenty i przez modlitwę pozostajemy z Panem Jezusem w stałej relacji.

XII. Duch Święty

1. W dzień Pięćdziesiątnicy Bóg zesłał na apostołów Ducha Świętego, który umocnił ich do realizacji swojego powołania.

2. Duch Święty jest trzecią Osobą Boską. Jego symbole to: ogień, wiatr, woda, gołębica.

3. Duch Święty przez dary i charyzmaty uzdalnia ludzi do budowania wspólnoty wierzących,

czyli Kościoła.

4. Bierzmowanie to sakrament, w którym otrzymujemy Ducha Świętego i stajemy się w pełni odpowiedzialnymi członkami Kościoła. Bierzmowania udziela biskup poprzez nałożenie rąk i namaszczenie olejem krzyżma, połączone ze słowami: „N., przyjmij znamię daru Ducha Świętego”.

5. Dary Ducha Świętego:

• Dar mądrości – aby umiejętnie rozróżniać dobro od zła i dążyć do zjednoczenia z Chrystusem

• Dar rozumu – aby właściwie pojmować prawdy wiary

• Dar rady – aby podejmować właściwe wybory

• Dar męstwa – aby bronić wartości i przeciwstawiać się pokusom

• Dar umiejętności – aby w odpowiedni sposób służyć Bogu i Kościołowi

• Dar pobożności – aby doskonalić relacje z Bogiem i ludźmi

• Dar bojaźni Bożej – aby stawiać Boga na pierwszym miejscu.